عشق تو
شوخي زيبايي بود که خداوند با قلب من کرد !
زيبا بود
امّا
... شوخي بود !
... ... حالا . . .
تو بي تقصيري !
خداي تو هم بي تقصير است !
من تاوان اشتباه خود را پس ميدهم . . . !
تمام اين تنهايي
تاوان « جدّي گرفتن آن شوخي » است

شايد ميان اين همه نامردي بايد شيطان را ستود که دروغ نگفت . .

جهنم را به جان خريد اما

تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد

گفته بودی‏ “یا تو یا هیچ کس”
و من ساده انگار فراموش کرده بودم
این روزها هیچ کس هم برای خودش کسی ست
کسی حتی مهمتر از من …

در آغوشت
ورد می‌خوانم زیر لب
و خدا را صدا می‌زنم .
آنقدر صدا می‌زنم که بگویی :
جان دلم !